Idźmy do nich z radością

Kiedy Ojciec Święty Franciszek ogłaszał po raz pierwszy w historii Kościoła Światowy Dzień Ubogich, zwrócił uwagę, że zanim pokłonimy się Chrystusowi Królowi, musimy dostrzec Jezusa w drugim człowieku, szczególnie tym, który jest odrzucony, wypchnięty na peryferia, który znosi ból i cierpienie.
To papieskie zalecenie powraca dziś, kiedy rozpoczynamy czas przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia, zanim bowiem zaśpiewamy
kolędy i zasiądziemy do wigilijnego stołu, zanim przeżyjemy Mszę Świętą zwaną „Pasterką” i podzielimy się opłatkiem, musimy nauczyć się dostrzegać Jezusa przychodzącego do nas w braciach i siostrach, których każdego dnia spotykamy na naszej drodze. Jeśli nie zobaczymy Boga w twarzy drugiego człowieka, święta poza miłymi przeżyciami mogą niewiele wnieść w nasze życie. Boże Narodzenie pozostanie Bożym narodzeniem jedynie z nazwy.
Adwent to także okazja, by pomóc narodzić się Jezusowi w sercach ludzi, z którymi się spotykamy, i w miejscach, w których o Nim może z różnych powodów zapomniano. Nie bójmy się takich miejsc. Nie unikajmy ludzi, którzy nie znają Jezusa. Idźmy do nich z radością i mocną wiarą w to, że niesiemy im jedynego Zbawcę i dawcę nadziei oraz że dając im Jezusa, dzielimy się z Nimi tym, co w nas najpiękniejsze.
Adwentowa liturgia Słowa często przywołuje postać Jana Chrzciciela.
Pięknie spełnił on swoją misję, bo był niezależny. Zależał tylko od Boga. Nikt go nie złamał, bo był wolny i pokorny, i dzięki temu prostował drogi innych.