Papieskie intencje

Apostolstwa Modlitwy
październik 2017

OGÓLNA


ABY W ŚWIECIE PRACY WSZYSTKIM BYŁY ZAGWARANTOWANE
POSZANOWANIE I OCHRONA PRAW, A BEZROBOTNYM ZOSTAŁA DANA
MOŻLIWOŚĆ PRZYCZYNIANIA SIĘ DO TWORZENIA WSPÓLNEGO DOBRA

Intencja modlitwy na październik dotyczy ważnego zagadnienia w życiu społecznym – ludzkiej pracy.
Nauczanie społeczne Kościoła konsekwentnie rozwijane i pogłębiane wiele razy przypomina o znaczeniu i celach pracy ludzkiej. Wiele w tym względzie zawdzięczamy Janowi Pawłowi II, który pozostawił nam trzy ważne encykliki: Laborem exercens (14 IX 1981), Sollicitudo rei socialis (30 XII 1987) i Centesimus annus (1 I 1991). Lektura papieskiego nauczania winna stać się zadaniem nie tylko osób zajmujących się naukową refleksją w zakresie nauczania społecznego Kościoła, ale także osób zaangażowanych w duszpasterstwo ludzi pracy.
Przywołajmy niektóre wskazania Jana Pawła II. W encyklice Laborem exercens napisał, że praca jest „tym podstawowym wymiarem ludzkiego bytowania, z którego życie człowieka jest zbudowane na co dzień, z którego czerpie właściwą sobie godność, ale w którym zawiera się zarazem nieustająca miara ludzkiego trudu, cierpienia” (nr 1). Natomiast 12 VI 1987 r. na Zaspie w Gdańsku tak zwracał się do ludzi pracy: „Praca nie może być traktowana – nigdy i nigdzie – jako towar, bo człowiek nie może dla człowieka być towarem, ale musi być podmiotem.
W pracę wchodzi on poprzez całe swoje człowieczeństwo i całą swą podmiotowość. Praca otwiera w życiu społecznym cały wymiar podmiotowości człowieka, a także podmiotowości społeczeństwa złożonego z ludzi pracujących.
Trzeba zatem widzieć wszystkie prawa człowieka w związku z jego pracą i wszystkim czynić zadość”.
Październikowa intencja modlitewna ukierunkowuje tę modlitwę, aby w świecie pracy było „zagwarantowane poszanowanie i ochrona praw”.
Intencja obejmuje całą zróżnicowaną i skomplikowaną kwestię wzajemnych praw i obowiązków pracodawców i pracowników. Dziki kapitalizm, jaki zapanował na rynku pracy po przemianach polityczno-społecznych w Polsce, odsłonił ogromne spustoszenie moralne ludzkich sumień. Dlatego modlitwa o poszanowanie i ochronę praw w świecie pracy jawi się jako niemalże krzyk, by ją podjąć.

Prawo do pracy jest podstawowym prawem człowieka

HENRYK PRZONDZIONO/FOTO GOŚĆ

Drugim elementem październikowej intencji modlitwy jest kwestia, aby „bezrobotnym została dana możliwość przyczyniania się do tworzenia wspólnego dobra”. Jeśli prawo do pracy jest podstawowym prawem człowieka, to bezrobocie należy widzieć „jako wielką niesprawiedliwość w aspekcie moralnym i krzywdę w aspekcie społecznym” (abp D. Zimoń). Zadaniem Kościoła nie jest tworzenie miejsc pracy. Kościół jednak nie może pozostać obojętny na cierpienie wielu rodzin dotkniętych bezrobociem. Musi w swoim nauczaniu opartym na Objawieniu podejmować zagadnienie godności człowieka, potrzeby sprawiedliwości społecznej i solidarności międzyludzkiej. Na problem bezrobocia w naszym kraju zwracał uwagę Jan Paweł II podczas kolejnych podróży apostolskich do Polski. Należy też zauważyć list społeczny Konferencji Episkopatu Polski pt. „W trosce o nową kulturę życia i pracy” z 30 X 2001 r.
Znajdujemy w nim apel biskupów polskich dotyczący „wprowadzenia nauczania społecznego Kościoła do szkolnej katechezy, do programów formacyjnych katolickich zrzeszeń i uczynienie go jedną z ważnych dziedzin parafialnego duszpasterstwa. Będzie to proces kształtowania nowej kultury pracy, której ważnym przejawem jest solidarność, a pośrednio uzdalnianie ludzi do aktywnych postaw w zaradzania bezrobociu”.

KS. BOGDAN GIEMZA