Wierny sługa Kościoła i Ojczyzny

Przez cały ten okres był proboszczem parafii pw. św. Bartłomieja i św. Jadwigi, kustoszem sanktuarium i z trzyletnią przerwą w latach 50. – dziekanem dekanatu trzebnickiego.
Nie dziwi więc fakt, że został pochowany w trzebnickiej bazylice, gdzie gorliwie duszpasterzował przez ponad 50 lat.
Poczytuję sobie za wielką łaskę, że miałem możliwość poznać Go bliżej i uczyć się od Niego miłości Kościoła i Ojczyzny, gorliwości duszpasterskiej oraz szacunku dla powołania kapłańskiego i zakonnego. U Niego odbyłem spowiedź przed święceniami diakonatu podczas rekolekcji, które prowadził dla nas w 1983 r. w Trzebnicy śp. ks. Stanisław Pietraszko. W następnym roku ks. Bochenek prowadził dla nas w Krakowie rekolekcje przed święceniami kapłańskim.
Bezpośrednio po święceniach przez dwa lata byłem wikariuszem w trzebnickiej parafii i sanktuarium.
Nie sposób scharakteryzować w krótkim opracowaniu sylwetki duchowej i bogatej działalności kapłańskiej ks. Dziekana, jak wszyscy w Trzebnicy i wiele osób w rozległej wówczas archidiecezji wrocławskiej określało ks. Bochenka. Z konieczności więc wskażę tylko niektóre aspekty, odwołując się głównie do ogłoszeń parafialnych.
Ogłoszenia parafialne – świadek historii
Jak już zostało wspomniane, przez ponad 50. lat był ks. Bochenek proboszczem w Trzebnicy i kustoszem sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej. Trzeba mieć na uwadze, że ten okres jest długi nie tylko w sensie czasowym, ale też bardzo bogaty w wydarzenia społeczno-polityczne w Polsce (okres integracji powojennej, stalinizmu i działań władz komunistycznych, wreszcie przemian po 1989 r.) i w życiu Kościoła (chodzi zwłaszcza o obchody Millennium Polski i przemiany związane z Soborem Watykańskim II). Jesteśmy w tej szczęśliwej sytuacji, że zachowały się wszystkie księgi ogłoszeń duszpasterskich obejmujące cały okres posługi ks. Bochenka w Trzebnicy, czyli lata 1945–1996. Są one w bardzo dobrym stanie. Jest to 13 ksiąg – zeszytów o różnych rozmiarach: dwa formatu B5, pozostałe formatu A4 i różnej grubości. Zdecydowana większość wpisów w księgach jest autorstwa ks. Dziekana. Są to wpisy dokonywane ręcznie, Jego charakterystycznym pięknym pismem, pisane piórem. Tylko nielicznych wpisów dokonał ktoś inny (w tym ja). Pierwszy wpis nosi datę 2 września 1945 r. na XV niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. To druga niedziela pobytu ks. Wawrzyńca Bochenka w Trzebnicy. Ostatnie ogłoszenia redagowane przez ks. Dziekana noszą datę 1 stycznia 1996 r.
Organizator życia religijnego w parafii
Ks. Bochenka można śmiało nazwać pasterzem pierwszej godziny, który przybył na Ziemie Zachodnie, jak wówczas określano tereny, które powróciły do Polski po II wojnie światowej.
Podobnie jak prawie wszyscy mieszkańcy Trzebnicy i okolic, znalazł się tutaj z niezbadanych wyroków Bożej Opatrzności. Kościół i parafia w pierwszych latach powojennych stały się dla nowych mieszkańców tych ziem źródłem jedności, budowania tożsamości i zakorzenienia.
Chciałbym podkreślić, że wielokrotnie w ogłoszeniach pojawia się słowo „zachęta” ujęte w nawias, często podkreślone, niekiedy z wykrzyknikiem.
W kontekście bezpośrednich informacji ogłoszeń z danej niedzieli należy domniemywać, że w tym miejscu Autor dodawał coś od siebie.
Rytm życia Kościoła, w tym parafii, ogniskuje się wokół roku liturgicznego.
Zrozumiałe więc jest, że główny trzon ogłoszeń w każdej parafii dotyczy kolejnych wydarzeń, uroczystości związanych z cyklicznym powtarzaniem się w roku liturgicznym. Nie inaczej było w Trzebnicy. Bardzo duża część ogłoszeń dotyczy porządku nabożeństw, ewentualnych zmian w godzinach sprawowania. Można powiedzieć, że ks. Dziekan aż do znudzenia przypominał niektóre sprawy w tym względzie.
Apelował o udział we mszy św. niedzielnej, ale co warto podkreślić – zachęcał usilnie do uczestnictwa we mszy św. w dni robocze. Wielokrotnie pojawia się zachęta do spowiedzi. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że konfesjonał był obok ołtarza i ambony najczęstszym miejscem Jego kapłańskiej posługi. Nie dziwi więc fakt, że po śmierci ks. Dziekana przed Jego konfesjonałem paliły się setki zniczy i składane były wiązanki kwiatów. Apelował o udział nie tylko w tradycyjnych nabożeństwach majowych czy różańcowych, ale w określone uroczystości i wspomnienia liturgiczne organizował nabożeństwa dla poszczególnych stanów: dla matek – we wspomnienie św. Anny, dla ojców i mężczyzn – na św. Józefa, dla młodzieży – w święto Stanisława Kostki.