Wydarzenia w Rosji i w Fatimie w 1917 roku

„Lud – wołał – potrzebuje pokoju. Lud potrzebuje chleba i ziemi.
A oni dają wam głód i wojnę. Ziemia pozostaje w rękach ziemskich posiadaczy”.
Wkrótce opublikował tzw. tezy kwietniowe, zawierające plan działania partii bolszewickiej, który przewidywał przekształcenie rewolucji burżuazyjnej w socjalistyczną i przejęcie władzy przez Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. W maju do Rosji ze Stanów Zjednoczonych powrócił Lew Trocki, główny obok Lenina przywódca bolszewików.
Tymczasem działania wojenne były kontynuowane, a rząd wzywał do walki, obiecując zwycięstwo. Jednak pod koniec czerwca nastąpiło załamanie się ofensywy, mnożyły się dezercje żołnierzy z frontu, którzy zabijali oficerów próbujących ich zatrzymać, dochodziło nawet do aktu sabotażu w oddziałach lotniczych. Rząd Tymczasowy wprowadził karę śmierci na froncie. Ta sytuacja wojenna dodała odwagi bolszewikom, którzy w lipcu podjęli próbę przejęcia władzy. Rosła ich liczebność, zwłaszcza wśród przemysłowego proletariatu. Do lata bolszewicy wtargnęli do głównych miast i kompleksów przemysłowych w całym kraju. Ich agitatorzy podburzali żołnierzy, którzy wyszli na ulice stolicy z żądaniem ustąpienia Rządu Tymczasowego. Rebelianci zostali jednak rozproszeni przez oddziały wierne rządowi. Ujawniono dane o kontaktach bolszewików z Niemcami i oskarżono Lenina, że jest niemieckim szpiegiem.
Przywódca bolszewików zdołał uciec do Finlandii, natomiast Trocki został aresztowany i osadzony w więzieniu.
Objawienia w Fatimie
Kiedy w Rosji wrzało, w Fatimie od 13 maja do 13 października trwały objawienia Matki Bożej trojgu dzieciom: rodzeństwu Hiacyncie (7 lat) i Franciszkowi Marto (9 lat) oraz Łucji dos Santos (10 lat). Franciszek widział Maryję, lecz jej nie słyszał. Hiacynta ją widziała i słyszała. Łucja natomiast widziała, słyszała i rozmawiała z Nią.
Matka Boża poleciła im modlitwę i pokutę za grzeszników, a dla uproszenia pokoju w świecie nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, któremu papież powinien poświęcić cały świat, a zwłaszcza wskazane przez Nią narody, w tym Rosję. W trzecim objawieniu z 13 lipca, po widzeniu potworności piekła, Maryja pełna dobroci i smutku powiedziała do przerażonych dzieci: „Widzieliście piekło, do którego idą dusze biednych grzeszników. Żeby je ratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeżeli się to zrobi, co wam powiem, wielu przed piekłem zostanie uratowanych i nastanie pokój na świecie. Wojna zbliża się ku końcowi.
Ale jeżeli ludzie nie przestaną obrażać Boga, to w czasie pontyfikatu Piusa XI [w 1917 r. papieżem był Benedykt XV] rozpocznie się druga wojna.
Kiedy pewnej nocy ujrzycie nieznane światło, wiedzcie, że jest to wielki znak od Boga, że zbliża się kara na świat za liczne jego zbrodnie, będzie wojna, głód, prześladowanie Kościoła i Ojca Świętego. Aby temu zapobiec, przybędę, aby prosić o poświęcenie Rosji memu Niepokalanemu Sercu i o Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty. Jeżeli moje życzenia zostaną spełnione, Rosja nawróci się i zapanuje pokój, jeżeli nie – bezbożna propaganda rozszerzy swe błędne nauki po świecie, wywołując wojny i prześladowanie Kościoła, dobrzy będą męczeni, a Ojciec Święty będzie musiał wiele wycierpieć. Różne narody zginą. Na koniec jednak moje Niepokalane Serce zatriumfuje. Ojciec Święty poświęci mi Rosję, która się nawróci i przez pewien czas zapanuje pokój na świecie”.

Nastąpiło „oblężenie” Pałacu Zimowego, a zgromadzeni w nim ministrowie, wciąż mający nadzieję na przybycie Kiereńskiego z odsieczą, odrzucili żądania bolszewików.
Zacumowany na Newie bolszewicki krążownik „Aurora” otrzymał rozkaz ostrzelania Pałacu Zimowego.
Sygnałem do otworzenia ognia miało być zapalenie czerwonego światła w Twierdzy Pietropawłowskiej. Z dział „Aurory” otworzono ogień ślepymi nabojami.
Kadeci odpowiedzieli wystrzałem z karabinów maszynowych. Po chwili zaprzestali strzelać, widząc, że ostrzał z „Aurory” nie powoduje żadnych szkód. Kilku bolszewików przedostało się na korytarze pałacowe, lecz rozbrojono ich bez walki. W nocy do wnętrza Pałacu Zimowego wtargnął uzbrojony tłum. Ofiar było niewiele – 6 zabitych i 50 rannych. W ten sposób Piotrogród – miasto stołeczne – wpadł w ręce bolszewików. Przy groźnych okrzykach tłumu aresztowanych ministrów odprowadzono do cel Twierdzy Pietropawłowskiej. Kilka godzin po północy bolszewicy wysłuchali meldunku o zdobyciu Pałacu Zimowego i aresztowaniu rządu. Ogłoszono przejęcie władzy przez Rady i proklamowano Rosję Republiką Radziecką. Zjazd zatwierdził projekty Lenina: dekret o pokoju i dekret o ziemi. Na koniec powołano nowy rząd – Radę Komisarzy Ludowych z Leninem na czele. Weszli do niej: Trocki, Rykow, Łunaczarski, Stalin i inni wyłącznie bolszewiccy działacze. I tak właściwie w ciągu jednej nocy dawna carska, a od niedawna republikańska, demokratyczna Rosja stała się bolszewicką, komunistyczną.
Zwycięstwo bolszewików
W Moskwie bolszewicy zdobyli władzę dzięki posiłkom z Piotrogrodu.
Po 10 dniach ciężkich walk 3 listopada zajęli Kreml. Dwa dni później sobór powszechny rosyjskiej Cerkwi prawosławnej przywrócił zniesiony jeszcze przez Piotra I urząd patriarchy, powołując nań metropolitę Tichona.
Na pozostałym terytorium Rosji ustanawianie władzy bolszewików trwało do marca 1918 r. Dokonywało się przeważnie bez walki, ofiary w ludziach były małe. Na czele bolszewickich sił zbrojnych stanął Trocki. Poruszając się specjalnym pociągiem, odwiedzał walczące na różnych frontach oddziały, zachęcając je do wytrwałości w boju.
Rewolucja październikowa odwróciła bieg wydarzeń w Rosji. Będąc pogwałceniem kompromisu zawartego podczas rewolucji lutowej, zapoczątkowała wojnę domową w Rosji, w toku której dopiero dokonywała się właściwa rewolucja bolszewicka. Zrodziła się też wizja rewolucyjnego podboju Europy. Spełniły się słowa Matki Bożej, że bezbożna Rosja, zamieniona w Związek Sowiecki, przyniesie wiele zła, poniżenia własnego narodu i obezwładni wiele narodów, nie tylko w Europie, ale i na świecie. Jednak ten wielki kraj – „ocean zła” – nadal był w planach Bożych.