Warto…

Jestem pod Jego skrzydłami to biografia ks. Jana Kaczkowskiego.
Ukazuje trudną drogę księdza Jana do kapłaństwa i w kapłaństwie, a także życie z chorobą w tle – tą, z którą zmagał się od lat, zdiagnozowaną jako glejak czwartego stopnia. Guz z dnia na dzień osłabiał młodego księdza z Pucka. Mimo choroby nie zostawił jednak swojej pracy w hospicjum. Sam stał się czytelnym znakiem, że można wszystko pokonać, kiedy się ma pewność, „Pod jakimi skrzydłami się jest”. Pod treścią książki podpisać się może każdy, bo nie jest ona apoteozą, lecz rzetelnym przedstawieniem człowieka, z którego poglądami zgadzamy się lub nie, ale trudno odmówić logiki jego twierdzeniom – w sprawach dotyczących bioetyki głównie, bo z założeniem hospicjum i postawą ks. Kaczkowskiego w śmiertelnej chorobie trudno dyskutować.
Książka zawiera rozmowę z Józefem Kaczkowskim. Ojciec zmarłego ks. Jana dzieli się wspomnieniami o synu, opowiada o różnych etapach jego życia, problemach i ważnych decyzjach, docenia stworzone przez niego piękne dzieło, jakim jest hospicjum w Pucku. Często jeździli razem na wakacje. I podczas tych wyjazdów bardzo się do siebie zbliżyli. Pan Józef wspominał, że syn nauczył go wtedy „mądrze milczeć”. Byli razem, ale jakby z osobna, każdy z własnymi myślami. W książce nie brakuje też odniesień do sytuacji Kościoła. O polskim Kościele ks. Jan mówił z odwagą, szacunkiem i dystansem. Wskazywał, że społeczność kapłańska niczym nie różni się od innych grup społecznych. Cenił wielu kapłanów, kochał Boga i ludzi, kapłaństwo było jego powołaniem. Gdy zachorował na raka, do samego końca miał wsparcie bliskich i przyjaciół.
O emocjach towarzyszących uczestnikom pogrzebu śp. ks. Jana Kaczkowskiego opowiada dziennikarz z Pucka Piotr Kropidłowski, którego losy splotły się z życiem i posługą ks. Jana. Książka dostępna jest we Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej.

W tyglu Dolnego Śląska wymieszały się trzy kultury: polska, niemiecka i czeska. Na terenie naszego regionu toczyły się bitwy i przenikały idee, co w efekcie zostawiło nam historię barwną i piękną, pełną spraw wielkich i niezwykłych, opowieści na granicy legendy. Materialnym dowodem tej historii są zachowane do dziś zamki i pałace, których mamy na Dolnym Śląsku ponad 775 – najwięcej w całym kraju.
Twierdze i murowane zamki były budowane tutaj od XIII w.
To miejsca i obiekty unikatowe, w których rodzili się i umierali potomkowie arystokratycznych rodów, gdzie snuto wielkie plany, intrygowano, gdzie toczyło się także zwykłe życie. Miejsca, których magia i obietnica przygody pobudzają wyobraźnię i przyciągają spragnionych wrażeń turystów.
Dziś są otwarte dla gości, często w pięknych historycznych murach kryją luksusowe wnętrza hoteli i centrów konferencyjnych.
Dawne twierdze przeistoczyły się w miejsca spotkań, w których świętujemy najważniejsze dni w życiu lub po prostu szukamy wypoczynku od zgiełku miast. Nadal jednak, wchodząc do ich wnętrza, dotykamy tajemnicy, która na Dolnym Śląsku jest na wyciągnięcie ręki.
Dolina Pałaców i Ogrodów to zespół sąsiadujących ze sobą niemal 30 rezydencji położonych w Kotlinie Jeleniogórskiej.
O unikatowości regionu świadczy nie tylko liczba, choć mamy tu do czynienia z jednym z większych w Europie nagromadzeń tego typu obiektów, ale przede wszystkim klasa artystyczna zabytków. Ogromne nasycenie zabytkami, a jednocześnie walory krajobrazowe sprawiają, że Kotlina Jeleniogórska jest atrakcyjna turystycznie przez cały rok. Na przybywających tu gości, gustujących w aktywności fizycznej, czeka sieć tras rowerowych, ścieżek dla uprawiających nordic walking, jak również pobliskie stoki narciarskie. Ci, którzy preferują ciszę i błogi spokój, mogą zaś przebierać w miejscach, w których czas, jeśli nie stanął, to z pewnością płynie wolniej…
Na początek pałacowej przygody proponujemy Chojnik, Łomnicę, Wojanów, Staniszów i Pakoszów.
Zamek Chojnik. Na szczycie wysokiej na 627 m n.p.m. porośniętej lasami góry Chojnik od XIV w. wznosi się zamek Chojnik.