ABECADŁO RODZINNE
Przytulanie
Gdy bliska nam osoba przytula nas z miłością, otacza nas
serdecznie swoimi ramionami, pojawiają się takie uczucia w naszym ciele,
jak zadowolenie, ukojenie, radość, wdzięczność.
Codziennie dbamy o zaspokojenie potrzeb materialnych. Żyjemy w ciągłym pośpiechu. Pokrzykujemy na siebie wzajemnie, aby zdążyć na czas, popędzamy nasze dzieci. Chcemy mieć więcej i szybciej.
Patrzymy na to, co mamy, i na to, czego nie mamy. Pojawia się luka, którą chcemy wypełnić.
Niestety, posiadanie rzeczy jest chwilowe, a satysfakcja szybko przemija.
To co możemy zrobić dla innych ludzi, jest największym skarbem i pozostaje na wieki. Czego człowiek potrzebuje najbardziej? Człowiek potrzebuje kontaktu z drugim człowiekiem.
Potrzebuje dotyku i przytulania jak róża deszczu. Od urodzenia aż do ostatnich chwil swojego życia. Jest to jedna z najważniejszych naszych potrzeb. Łączy się z potrzebą miłości, kontaktu, bliskości, przynależności, akceptacji.
Możemy zauważyć, że gdy bliska nam osoba przytula nas z miłością, otacza nas serdecznie swoimi ramionami, pojawiają się takie uczucia w naszym ciele, jak zadowolenie, ukojenie, radość, wdzięczność. Pojawia się poczucie bycia ważnym, rozumianym, akceptowanym. Jesteśmy spokojniejsi, czujemy też, że ktoś bliski nas wspiera. Pojawia się uczucie miłości. W sytuacjach trudnych łatwiej zauważamy wiele możliwości rozwiązań naszych problemów. Mamy poczucie własnej wartości. Zapominamy o przytulaniu, a być może niektórzy z nas wstydzą się przytulić. Jak mogą przytulać, jeśli w domu nie było takiej tradycji, było tak zwane zimne wychowanie i nie potrafią tego robić, nie wiedzą jak, często nie wiedzą, co czują, chociaż sami pragną przytulenia.
Aby przytulić się, należy się zatrzymać. Nie tylko fizycznie, ale i skontaktować się ze sobą. Zajrzeć do swojego wnętrza, przytulić samego siebie, pobyć ze sobą i zadać sobie pytanie: co czuję, co jest dla mnie najważniejsze teraz, czego pragnę najbardziej? Zacząć od przytulenia siebie. Kiedy rodzi się małe dziecko, matka tuli je do siebie, głaszcze, całuje. Przekazuje mu swoją miłość, uśmiechając się do dziecka. Dziecko rośnie, jest radosne, uśmiechnięte, rozwija się i jest zdrowe.
My dorośli patrzymy na nie z zachwytem i możemy brać z niego przykład, bo pokazuje nam radość płynącą z życia.
Dziecko w sposób naturalny podbiega do nas i przytula się, odwdzięczając nam swoją miłość.
Około dwunastego roku życia zaczyna się następny okres rozwojowy – dojrzewanie. Nasze dzieci wzrastają, poszukują swojej tożsamości, kształtuje się dalej ich osobowość. Wchodzą do grup rówieśniczych, bo chcą odpowiedzieć sobie na pytanie, jaki jestem w oczach innych osób, kim jestem, jak wyglądam. Tworzą się pierwsze sympatie i pierwsze miłości. Często widzimy młodych ludzi przytulonych do siebie albo spacerujących, trzymając się za ręce. Zaspokajają potrzebę bliskości, akceptacji, przynależności.
W dorosłości jakby zapominamy o tym, chociaż pragniemy przytulania, bo potrzeby pozostają jednakowe dla wszystkich ludzi. Z jakiego powodu tak się dzieje? Zadajemy sobie pytanie, dlaczego tyle małżeństw się rozpada? Jak wielu z nas potrafi zatrzymać się i z miłością przytulić bliską nam osobę?
Jeśli nie wiemy, jak to zrobić, zacznijmy od siebie. Kiedy czujemy, że chcemy być przytulani, przytulajmy sami.
Zaspokajamy tym własną potrzebę wdzięczności, kontaktu, miłości. Naukowcy i teoretycy osobowości potwierdzali swoimi badaniami, jak ogromną moc ma przytulanie.
Udowodniono, że wpływa na rozwój fizyczny, psychiczny, społeczny, moralny i poznawczy człowieka. Agresja to nic innego jak zwrócenie na siebie uwagi i prośba o miłość.
Ludzie nieprzytulani więdną, słabną, kurczą się, odchodzą, zamykając się w sobie. Brak przytulania to samotność, somatyzacja ciała, czyli pojawiają się bóle w ciele, a następnie pojawiają się choroby. To niezaspokojone podstawowe potrzeby i zagubione wartości. Przytulanie dodaje nam sił do życia, wyzwala uśmiech i czułe słowa. Daje zadowolenie i radość, czujemy się szczęśliwi i docenieni. Przyczynia się to do utrzymywania dobrego samopoczucia i zdrowia.
Pomaga w realizacji marzeń. Spełniamy się. Mamy potrzebę, aby najzwyczajniej w świecie po prostu przytulić się. Otwierajmy się na bliskie nam osoby, przytulajmy się, wyrażajmy naszą wdzięczność za to, że są.
ALEKSANDRA ASZKIEŁOWICZ
