Warto…

Zabrałem się do lektury książki pod tajemniczym tytułem Uczta Baranka (2013, wydawnictwo Edycja Świętego Pawła) z nadzieją, że będę w końcu miał okazję odnowić swoje przeżywanie Mszy Świętej, ponieważ zauważyłem, że ostatnio coraz częściej zdarza mi się traktować ten wielki Boży dar rutynowo. Podtytuł książki brzmi bowiem Eucharystia – niebo na ziemi.
Jest to książka niezwykła, tak jak jej autor, Scott Hahn.
Doktor Scott jest wykładowcą teologii na Uniwersytecie Franciszkańskim w Steubenville, Ohio, znawcą Biblii i wielkim miłośnikiem Księgi Objawienia – Apokalipsy św. Jana. Co więcej, stał się katolikiem i konwertytą z protestantyzmu właśnie dzięki dwóm rzeczom: Apokalipsie i Mszy Świętej. Hahn odkrywa przed czytelnikiem pewien sekret Kościoła, o którym współczesny świat zapomniał, mianowicie to, że dla pierwszych chrześcijan kluczem do zrozumienia Eucharystii była księga Apokalipsy. Autor wskazuje na niezwykłe związki, jakie zachodzą pomiędzy Apokalipsą a Eucharystią: ta pierwsza da się pełniej zrozumieć dopiero w świetle Eucharystii, a Eucharystię można pełniej przeżywać dzięki znajomości Apokalipsy.
Co więcej, pewne rzeczy, o których ta tajemnicza księga mówi za pomocą obrazów i symboli, dokonują się właśnie podczas Mszy Świętej. Zrozumienie tych rzeczy poraziło go niczym błyskawica, kiedy pewnego razu zatrzymał się w kościele katolickim, by zobaczyć, co to jest ta największa (jak do tej pory myślał) profanacja chrześcijaństwa – Msza Święta. Tę przypadkową Mszę niespodziewanie przeżył bardzo głęboko, dostrzegając wspomniane związki, i od tej pory już nic nie było takie samo.
Książka, napisana przystępnym, bardzo obrazowym i pięknym językiem, może zmienić Twoje myślenie na temat Eucharystii i jej przeżywanie w coś wyjątkowego, tajemniczego i odkrywczego zarazem. To przygoda, która może odmienić Twoje życie.
Czytaj na własną odpowiedzialność.

Luty 2017 na Dolnym Śląsku to miesiąc inny niż wszystkie.
A to dlatego, że dzieci i młodzież mają ferie zimowe. Co więc zrobić, aby był to czas radosnych zabaw i zimowego szaleństwa, albo chwili ciszy i odpoczynku od codzienności?
Warto wybrać się w Karkonosze. Właśnie zimą nabierają one niezwykłego uroku. Wtedy to górskie szlaki przysypane śniegiem stają się nie lada wyzwaniem, a stoki narciarskie przyciągają tych, którzy chcą się oddać zimowemu szaleństwu.
Aby połączyć różne formy odpoczynku, można wybrać się do Karpacza – miejsca ciekawego i pełnego atrakcji dla każdego.
Karpacz to miasto położone w Sudetach Zachodnich u podnóża góry Śnieżki. U swoich początków była to osada zamieszkiwana przez poszukiwaczy złota. Pierwsze wzmianki o Karpaczu znajdujemy w kronikach z XIV w., z których możemy przeczytać, że stał się on miejscem schronienia dla uciekinierów religijnych z Czech. W XVII w., po wybudowaniu kaplicy św. Wawrzyńca na Śnieżce, stał się też miejscem związanym z turystyką pielgrzymkową. Dzisiejszy Karpacz to miasto z przełomu XIX i XX w. Miejsca, które warto tu zobaczyć, to przede wszystkim świątynia Wang, były dworzec kolejowy, a obecnie Centrum Kultury i Muzeum Zabawek, Kościół Nawiedzenia NMP. Inne miejsca związane z historią Karpacza i tego regionu to schroniska Samotnia i Strzecha Akademicka, których piękne otoczenie i otwartość znają wszyscy turyści będący na tych szlakach, a także kaplica św. Wawrzyńca znajdująca się na szczycie Śnieżki. W ostatni weekend lutego, w ramach zakończenia ferii zimowych na Dolnym Śląsku, odbywa się tu impreza o nazwie Skijoering 2017. Jest to połączenie zimowego szaleństwa i sportów motorowych. Tutaj motocyklista i narciarz tworzą nierozłączną parę. W tym sporcie liczą się nie tylko mocne nerwy, ale także duże umiejętności i precyzja, co dostarcza widzom wielu silnych wrażeń. Możliwe, że jest to jedna z bardziej widowiskowych hybryd sportowych.
Oprócz obiektów historycznych w Karpaczu znajdziemy wiele miejsc związanych ze sportem i rozrywką.