Czynić cuda

Za kilka miesięcy cały katolicki świat wspólnie z papieżem Franciszkiem będzie świętował 100. rocznicę objawień Matki Bożej w Fatmie. Modlitwa, ofiara wynagradzająca za grzechy i nawrócenie to główne elementy orędzia, jakie Maryja pozostawiła światu. Tylko tyle i aż tyle.
W świecie, w którym do rozwiązywania problemów angażuje się zespoły ludzi, tworzy się programy i pisze sprawozdania z ich realizacji, propozycje z Fatimy wydają się tak małe i niepozorne, że dla wielu nie warto zawracać sobie nimi głowy. Matka Boża zaś nie pozostawia złudzeń. Wskazuje, że tylko na tej prostej drodze ludzkość może zapewnić sobie pokój. Chociaż od spotkań trojga małych dzieci z „Piękną Panią” minęło 100 lat, okazuje się, że program ten wciąż jest aktualny. Świat dziś wydaje się inny.
Problemy, z jakimi się zmagamy – różne od tych sprzed wieku, a sposób ich rozwiązania wciąż ten sam: modlitwa, ofiara za grzechy i nawrócenie. Tylko tyle i aż tyle. Podejmuję dziś temat Fatimy, bo w lutym pragniemy rozpocząć diecezjalną nowennę przygotowującą nas na świętowanie jubileuszu. Wierzę, że w parafiach będzie to czas pięknych nabożeństw różańcowych i podjęcia drogi wskazanej przez Maryję.
W lutym wspominamy objawienia Matki Bożej w Lourdes. To dzień troski o ludzi chorych i cierpiących. Warto rozejrzeć się dookoła, czy ktoś ze względu na wiek lub chorobę nie potrzebuje pomocy. Czasem mogą to być odwiedziny i rozmowa. Czasem zrobienie zakupów, pomoc przy przygotowaniu posiłków czy pracach domowych. Dla takich ludzi sam fakt, że ktoś zwrócił uwagę na ich potrzeby, jest powodem ogromnej radości. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele jesteśmy w stanie uczynić przez małe, proste gesty.