Św. Jadwiga buduje mosty na zachód i wschód

Krąg Bensberger i Klub Inteligencji Katolickiej we Wrocławiu nawiązały wtedy kontakty i choć w latach 70. były one bardzo utrudnione ze względu na granice i nieprzychylność władz komunistycznych, to jednak spotkania dyskusyjne odbywały się, a wspólne goszczenie się Polaków i Niemców we Wrocławiu i w Dortmundzie doprowadziło do zawiązania przyjaźni. Te nieformalne seminaria dawały okazję do wzajemnego poznawania się i poruszania niełatwych tematów dotyczących stosunków polsko-niemieckich, pokonywania uprzedzeń i stereotypów. W latach 1973–1988 zorganizowano na przemian we Wrocławiu i w Dortmundzie 10 takich seminariów. Ogromny kryzys gospodarczy lat 80. i próby demokratycznych przemian w Polsce, brutalnie niweczone przez komunistów, skłaniały dortmundczyków do podejmowania akcji pomocowych na rzecz przyjaciół we Wrocławiu. Ówczesny Propst Paul Montag, stojący na czele dortmundzkiego Kościoła, pozwolił na siedmiodniową akcję głodową 13 Polaków i jednej Niemki w jego świątyni jako wyraz solidarności z uciemiężonym narodem polskim.
Dzięki takim akcjom oraz poprzez to, że nieliczni Polacy, którym udawało się dotrzeć do Dortmundu, opowiadali o tym, co dzieje się w Polsce, z ambon kościołów, świat dowiadywał się o naszej niełatwej sytuacji.
Niemieccy przyjaciele nie pozostali też bierni wobec pustych półek w polskich sklepach, dlatego organizowano transporty do Wrocławia z odzieżą i żywnością.

Demokratyczne przemiany w Polsce umożliwiły na początku lat 90. zalegalizowanie Dortmundzko-Wrocławskiej Fundacji św. Jadwigi, co stało się 14 czerwca 1991 r. Za patronkę obrano św. Jadwigę Śląską – postać historyczną, spinającą w swoim działaniu historię narodów niemieckiego i polskiego, a nade wszystko odznaczającą się świętością życia i troską o potrzebujących, ubogich, co stało się też zadaniami Fundacji. Choć od tamtego wydarzenia mija 25 lat, to jest jasne, że można świętować 45-lecie kontaktów pomiędzy wrocławianami i dortmundczykami i 35-lecie nieformalnego partnerstwa pomiędzy oboma miastami. Niewątpliwym ewenementem Fundacji jest fakt, że nie powstała ona z teoretycznego zamysłu kliku ludzi, ale jest wynikiem oddolnie zrodzonych relacji i wieloletnich działań, wypływających z idei chrześcijańskiej miłości bliźniego. Zalegalizowano to, co już od wielu lat było faktem.

Początkowo Fundacja skupiała się na działalności charytatywnej, co w dobie kryzysu w Polsce było bardzo potrzebne. Dziś jeszcze symboliczne kolekty w dortmundzkich parafiach i wielu lokalnych wrocławskich sponsorów umożliwia przeprowadzenie przez Fundację akcji charytatywnej dla dzieci z wrocławskich parafii, podczas której otrzymują one prezenty, ich opiekunowie talony na obuwie, a one same uczestniczą w edukacyjno-sportowym festynie.
Działania charytatywne na linii Dortmund–Wrocław zmalały, choć nie można zapomnieć, że w czasie wielkiej powodzi we Wrocławiu w 1997 r. to właśnie z Dortmundu nadszedł jako pierwszy transport ze środkiem odkażającym.
Dziś pomoc pod auspicjami Fundacji św. Jadwigi płynie po linii Wrocław–Lwów, gdyż Fundacja aktywnie angażuje się i włącza w akcje pomocowe na rzecz Ukrainy.
Ideą Fundacji zawsze było pojednanie, a to nie może się stać bez wzajemnego poznawania. Fundacja od samego początku wyrastała na bazie takich spotkań, a po jej formalnym ukonstytuowaniu kontynuowała dzieło spotkań pod hasłem oficjalnych polsko-niemieckich, a potem nawet i polsko-niemiecko-ukraińskich seminariów problemowych. Cyklicznie odbywały się więc spotkania zwykłych obywateli, którzy wprowadzeni przez merytoryczne autorytety i ich referaty, w małych grupach dyskutowali, wymieniali doświadczenia, pokazywali problemy. To od Niemców my Polacy uczyliśmy się na przykład, jak budować demokratyczne społeczeństwo obywatelskie.
Ta wymiana doświadczeń ubogacała, ale przede wszystkim zmieniała nasze poglądy na ludzi żyjących po sąsiedzku i pozwalała budować przyjazne oddolne relacje międzyludzkie, co dla dobrych relacji narodów jest bezcenne.