Warto…

Ks. Jan Kaczkowski stał się w krótkim czasie jednym z najpopularniejszych duchownych w naszym kraju. Zasłynął jako twórca idei medycyny paliatywnej, skupionej na potrzebach osób nieuleczalnie chorych. Z głębokiej potrzeby serca zbudował hospicjum w Pucku, którego nadrzędnym celem było zapewnienie godnych warunków i troskliwej opieki osobom terminalnie chorym. Jego niezwykła osobowość i charyzma były znane wszystkim tym, którzy mieli okazję spotkać się z Nim osobiście.
Książka odpowiada na pytania, jaki był na co dzień – w relacjach ze współpracownikami, z najbliższą rodziną, w stosunku do podopiecznych hospicjum. Opowieści innych osób wyłaniają przed nami obraz niezwykłej osoby, obdarzonej wieloma talentami i niespotykaną empatią względem drugiego człowieka. Sam – niepozorny, niezwykle skromny, walczący na co dzień z własnymi ułomnościami, obdarzony dużą dozą humoru i dystansu do siebie. Jak mówił, po prostu kochał ludzi i to wystarczyło, aby zjednać sobie innych dla wyższych idei.
Książka porusza i skłania do refleksji, a może nawet zmiany własnego życia i stosunku do tak niemodnych w dzisiejszych czasach spraw, jak choroba czy śmierć. Kaczkówki w sercu i kieszeni to książka dla każdego, kto poszukuje wskazówek i drogi w swoim życiu. Tytułowe „kaczkówki” są krótkimi myślami, przesłaniami pozostawionymi przez księdza Jana. Warto mieć je na co dzień w swoim sercu i kieszeni, aby móc sięgnąć po nie w dowolnej chwili namysłu nad sensem życia, śmierci, cierpienia, może osobistego, trudnego doświadczenia. Jego myśli – pełne wyszukanego dowcipu, czasem ciętej riposty – łatwo zapadają w pamięć, a jednocześnie emanują bogactwem życiowej mądrości i trafnych spostrzeżeń. Książka jest do nabycia we Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej.

ANNA MŁOCEK

Tym razem moja propozycja jest może nieco dziwna i być może nieprzystająca do czasu, który przeżywamy, ale zapraszam… na koniec świata!
Liczba 21 to nie tylko liczba atomowa pierwiastka chemicznego skandu, a także nie 10101 w systemie dwójkowym ani tzw. oczko! Jest to liczba mieszkańców wsi położonej w Górach Stołowych u podnóża Strzelińca Wielkiego.
Kiedy przyjechałem tam po raz pierwszy, byłem zaskoczony… Kręta droga wśród lasu, z której przebiliśmy się na małą polanę, w oddali widać było kilka domów. Za nimi dalsza część lasów. Masa białego puchu wypełniająca każdą najdrobniejszą szczelinę przynosiła nadzwyczajne wrażenia wizualne. Piękno, harmonia i ta biel!
Wszystko było niczym piękny sen…
Tak było do momentu, aż wziąłem telefon i stwierdziłem, że nie ma zasięgu.
Niebawem dotarliśmy do ośrodka rekolekcyjno-wypoczynkowego Caritas Archidiecezji Wrocławskiej. To był cel naszej podróży i miejsce, w którym spędziliśmy kilka kolejnych wyjątkowych dni. To chyba koniec świata – ten tekst słyszałem nieraz właśnie w Pasterce.
Również w trakcie mojego drugiego pobytu, nieco dłuższego, bo już 15-dniowego, podczas którego towarzyszyłem młodzieży na rekolekcjach oazowych.
Był to czas modlitwy, długich spacerów, różnych zmagań sportowych, ale i tych duchowych!
Jedno jest pewne: Pasterka to miejsce, w którym można się zatrzymać i w ciszy oraz spokoju pomyśleć o tym, kim się jest, a może właśnie tu, w tym miejscu, spróbujemy odnaleźć siebie!
Pasterka, mimo że jest tak mała, ma aż trzy duże bazy noclegowe. Jest to schronisko PTTK Pasterka, Ośrodek rekolekcyjno-wypoczynkowy Caritas oraz DW Szczelinka. Każde z tych miejsc jest trochę inne i powinno zapewnić komfort wypoczynku nawet najbardziej wymagającym.
W planowaniu pobytu w tym miejscu może okazać się pomocna strona www.przystanekpasterka.pl, gdzie znajdziemy wiele informacji na temat różnych propozycji spędzenia czasu w tym miejscu.