Jan Chrzciciel – chrzest w Jordanie

Jan, którego nazywamy Chrzcicielem, był kuzynem Pana Jezusa. Urodził się sześć miesięcy wcześniej niż On.
Jego narodziny anioł zapowiedział jego ojcu kapłanowi Zachariaszowi, kiedy on i jego żona Elżbieta mieli już sporo lat. Ta obietnica wydawała się niemożliwa do spełnienia, ale przecież Bóg wszystko może.
Rzeczywiście przyszedł na świat Jan, który miał do zrealizowania pewną misję daną mu przez Boga. Miał przygotować ludzi sobie współczesnych na spotkanie z Bożym Synem, Jezusem.
Jan, kiedy dorósł, żył na Pustyni Judzkiej, żywił się miodem leśnym i szarańczą. Nosił ubranie ze skóry wielbłąda. Prowadził więc bardzo skromne, ubogie życie. Przebywał sam z Bogiem.
Gdy nadeszła odpowiednia pora, zaczął zapowiadać nadejście Zbawiciela.
Ogłaszał wszystkim to, że Pan jest już blisko. Wielu zaczęło myśleć, że może Jan jest obiecanym Mesjaszem.
Jan temu zaprzeczał. I tak głosił: Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów (Ewangelia wg św. Marka 1, 7). Uprzedzał, że on jest tylko Jego poprzednikiem. Jezus natomiast powiedział później o Janie Chrzcicielu, że jest on największym urodzonym z niewiasty (zob. Ewangelia wg św. Łukasza 7, 28).
Jan wzywał ludzi, żeby poprawiali swoje życie, żeby żyli uczciwie, by byli gotowi przyjąć Tego, który wkrótce przyjdzie. Udzielał chrztu w rzece Jordan tym, którzy wyznali swoje grzechy i pragnęli od nich się uwolnić. Napominał, iż wraz z chrztem w wodzie powinna nastąpić zmiana ich życia, powinni naprawdę nawrócić się do Boga – i to powinno być widać w ich życiu. Kiedy celnicy pytali go, jak mają postępować, tłumaczył: Nie pobierajcie więcej ponad to, co wam wyznaczono (Ewangelia wg św. Łukasza 3, 12b). Żołnierzom wyjaśniał: Na nikim pieniędzy nie wymuszajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na waszym żołdzie (Ewangelia wg św. Łukasza 3, 14b).