Warto…

W ubiegłym miesiącu Elon Musk, multimiliarder i twórca m.in. płatności internetowych PayPal, na konferencji Międzynarodowego Kongresu Astronautycznego ogłosił swój plan kolonizacji Marsa. Wydarzenie, które jeszcze kilkanaście lat temu pozostawało w sferze naukowej fantastyki, na naszych oczach staje się faktem i może się ziścić w 2024 r.
Tymczasem w kinach pod koniec 2015 r. mogliśmy delektować się obrazem Marsjanin w reżyserii Ridleya Scotta. Film jest już dostępny w sprzedaży na DVD. Jest on adaptacją powieści A. Weira pod tym samym tytułem. Akcja toczy się w niedalekiej przyszłości i opowiada historię sześcioosobowej załogowej misji na Marsa. Podczas burzy piaskowej na Czerwonej Planecie załoga misji zostaje zmuszona do ewakuacji, ale w jej trakcie jeden z astronautów, Mark Watney, zostaje odcięty od innych i uznany za zabitego. Mark jednak przeżył i został sam w bazie i na całej planecie.
Reszty fabuły nie będę zdradzał, gdyż film jest za dobry, by komukolwiek psuć przyjemność jego oglądania. Powiem tylko, że w głównej roli wystąpił Matt Damon, znany m.in. z interesująco odegranej roli Jasona Bourne’a w serii filmów będących adaptacją książek R. Ludluma. Marsjanin zdecydowanie nie jest filmem jednego aktora i bez wątpienia gra pozostałej obsady aktorskiej jest na dobrym poziomie.
Historia Marka Watneya jest opowiedziana ciekawie, do tego trafnie dobrana ścieżka dźwiękowa i spora doza humoru czynią z niego dobre kino popularne. Świadczy o tym także siedem nominacji do Oscara, które obraz otrzymał m.in. w kategoriach: najlepszy scenariusz, najlepszy film, najlepszy aktor. W Marsjaninie nie brakuje także nienarzucającego się, ale bardzo wymownego elementu religijnego.
Polecam! Poza tym, kto wie, jakie przygody czekają na uczestników nadchodzącej prawdziwej załogowej misji na Czerwoną Planetę…

W krótkim czasie potwierdzono również dwanaście innych uzdrowień, a na górę zaczęło przybywać wielu pielgrzymów i kapliczka okazała się zbyt mała. W 1782 r. został oddany do użytku kościół, który zbudowano na tym miejscu, a my możemy go odwiedzać po dziś dzień. Figurę ukoronował Jan Paweł II na wrocławskich Partynicach 21 czerwca 1983 r. Papież mówił wtedy: „w Sudetach króluje i hojnie rozdaje swe łaski: szczególna Opiekunka ludzi dotkniętych chorobą oczu, niewiast pragnących potomstwa, turystów i sportowców – Przyczyna naszej radości”.
Dlaczego jednak Maria Śnieżna? Wezwanie to zostało wzięte z obecnej bazyliki Santa Maria Maggiore, wzniesionej w Rzymie za czasów papieża Liberiusza. Wezwanie tej świątyni jest związane ze snem, który miał papież oraz Rzymianin Jan. Papieżowi śniło się, że zwrócą się do niego, aby zezwolił na budowę świątyni w miejscu, gdzie spadł śnieg. Natomiast Rzymianin Jan miał sen, że jeśli wybuduje świątynię ku czci Maryi na wzgórzu, gdzie spadł śnieg, otrzyma upragnione potomstwo. Zwrócił się więc z prośbą do papieża, a gdy na Wzgórzu Eskwilińskim spadł śnieg, nikt już nie miał wątpliwości, że tam powinna powstać nowa świątynia. Było to wielkie zaskoczenie dla ówczesnych Rzymian, a świątynia była pierwszą w Europie, której patronowała Maryja. Świątynia na Górze Iglicznej budowana była na miejscu, gdzie bardzo długo utrzymuje się śnieg i podczas wznoszenia modlono się, aby zdążyć ją ukończyć przed pierwszymi opadami śniegu. Później otrzymała ona – na wzór rzymskiej świątyni – ten sam tytuł. Msze Święte na szczycie są sprawowane codziennie o godzinie 12, a dodatkowo w niedziele i święta odprawiana jest Eucharystia o godzinie 16.
Może więc warto, zanim spadnie pierwszy śnieg, wybrać się do świątyni na Górze Iglicznej – do Marii Śnieżnej.