Strefa Radości

Bardzo nam, Polakom, zależy, aby uroczystość Bożego Narodzenia wiązała się z radością. Ale – przyznajmy, wspominając minione lata – radości pełnej i prawdziwej nie da nam ani suto zastawiony stół, ani wymarzone prezenty, ani błogie lenistwo, ani wyjątkowy program w TV. Pojawi się ona dopiero wtedy, gdy nasze ludzkie serce otworzy się dla Pana Jezusa.
Stąd potrzeba spowiedzi św., szczerze łamany opłatek, udział w Eucharystii, kolędy… Ale wtedy konsekwencją Bożego Narodzenia w naszych domach powinien stać się cud: BRAK WOLNEGO MIEJSCA PRZY WIGILIJNYCH STOŁACH!
Dlaczego? Bo wreszcie zostanie zajęte przez serdecznie zaproszonych gości.

[Jezus] rzekł: „Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych”. (Łk 14, 12-14)
Tradycyjnie pozostawiamy jedno wolne nakrycie podczas wigilijnej wieczerzy dla niezapowiedzianego gościa – widząc w nim samego Jezusa.
Ten gość jednak nie ma tak naprawdę szans skorzystania z gościny, dopóki nie zostanie specjalnie i wyraźnie zaproszony. A nie zostanie, bo… (tu długa lista naszych zastrzeżeń i wątpliwości).
I tak oto od lat powtarza się dramat z Betlejem, choć kandydatek i kandydatów do zajęcia tego wolnego miejsca naprawdę nie brakuje.
Czy istnieje jakieś honorowe wyjście z tej sytuacji? Niejedno.
Wystarczy uczciwie rozejrzeć się po swoim najbliższym otoczeniu (krewnych, sąsiadach, znajomych) i serdecznie, z odpowiednim wyprzedzeniem, zaprosić do stołu tych, którzy samotnie przeżywają wigilijny wieczór.