Warto…

W serii „Archeolog czyta Biblię” tym razem zaglądamy do pozycji pod tytułem Apokalipsa św. Jana. Realia archeologiczno-historyczne w wizjach i symbolice (TUM 2010).
To komentarz do tekstu Janowego autorstwa wybitnego biblisty o. Hugolina Langkammera OFM. Prezes Polskich Biblistów przy Episkopacie Polskim (1976–1988), założyciel Instytutu Biblijnego i wieloletni wykładowca Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu zabiera nas w podróż po wizjach i symbolice w Księdze Apokalipsy Świętego Jana Apostoła.
Już na pierwszy rzut oka przyciąga okładka książeczki, na której widnieją Czterej Jeźdźcy Apokalipsy w płomieniach.
Sama pozycja składa się z dwóch części: komentarza do Apokalipsy oraz autorskiego przekładu Janowego tekstu przez o. Hugolina. Biblista najpierw oprowadza nas po realiach historycznych Listów do Siedmiu Kościołów, następnie przechodzimy do wizji siedmiu pieczęci, po czym – gdy siódma pieczęć zostaje złamana – przenosimy się do wizji trąb, potem wizji siedmiu czasz i siedmiu plag, by zakończyć naszą archeologiczno-symboliczną podróż na wizji Nowego Jeruzalem. Omawiając każdy temat, ojciec Langkammer skupia się na realiach archeologicznych, które w pewnych miejscach tekstu łatwiej wydobyć, w innych zaś są one mgliste i przychodzi to trudniej. Książkę zwieńcza ekskurs ukazujący korzyści, jakie biblistyka odnosi z dokonań archeologii biblijnej. Dla osób stricte naukowo zainteresowanych tematem, na końcu została zamieszczona bogata bibliografia.
Tradycyjnie już, Drogi Czytelniku, zapraszam do lektury książki, a Wydawnictwo TUM zaprasza po bezpłatny egzemplarz niniejszej książki, który czeka na pierwsze trzy osoby, które dotrą z obecnym wydaniem NŻ do Księgarni Archidiecezjalnej.

Taki przydomek nosi zamek w Brzegu. Miejsce to było laureatem jednej z edycji konkursu „National Geographic” na „7 nowych cudów Polski”. Brzeg, mimo że leży niespełna 50 km na południowy wschód od Wrocławia, jest częścią woj. opolskiego. Najprościej z okolic Wrocławia dojechać tu przez Oławę. Można wybrać się pociągiem – podróż z Dworca Głównego we Wrocławiu do Brzegu trwa niecałe 30 min.
Trochę historii
Pierwsze informacje o Brzegu w źródłach pisanych pochodzą z 1235 r. Budowę zamku ukończono w 1311 r.
Stał się on główną siedzibą księstwa brzeskiego, aż do wymarcia tej linii piastowskiej w 1675 r. Obiekt był kilkakrotnie przebudowywany. W czasach Fryderyka II i jego syna Jerzego II gotycką bryłę rozbudowano, w efekcie czego rezydencja stała się jedną z najbardziej okazałych budowli renesansowych w tej części Europy. Zamek wkomponowano w trójskrzydłowy gmach, dodatkowymi atutami budowli stały się krużganki oraz pięknie ozdobiona brama wjazdowa. Ciekawym elementem tego kompleksu jest kolegiata św. Jadwigi. Została ona przebudowana wraz z całym zamkiem, a później stała się rodową nekropolią.
Spoczywają tu książęta brzesko-legniccy.
Po śmierci ostatniego z Piastów, Jerzego IV Wilhelma, obiekt ulegał stopniowej degradacji. W 1741 r. budynek został zbombardowany przez wojska pruskie. Ocalała fasada budynku bramnego oraz pięć sal parterowych wschodniego skrzydła. W XX w. powstało tu muzeum miejskie, które istnieje do dziś. Poprzedni właściciele gromadzili w zamku różne cenne rzeczy. Ludwik I kolekcjonował dzieła sztuki, a Jerzy II w wybudowanym przez siebie „Gimnasium Illustrae” utworzył modny wówczas gabinet osobliwości.
W gimnazjum znajdował się też bogaty księgozbiór z wieloma cennymi rękopisami. Zgromadzono także dzieła sztuki, gobeliny, grafiki oraz… czaszki ludzkie. Niestety po wygaśnięciu rodu w zamku zachował się jedynie okazały księgozbiór, reszta eksponatów „rozeszła” się po Europie.
W późniejszych latach zebrano tu wszystkie pozostałości po Piastach Śląskich i utworzono nie tylko muzeum ku ich pamięci, ale także rzeczy pochodzących z ziemi brzeskiej.
Podczas II wojny muzeum zostało zniszczone, ocalała tylko część eksponatów. Możemy je podziwiać do dziś.