Jak Dobra Nowina dotarła do Europy

Łukasz Ewangelista był Grekiem.
Pracował jako lekarz w Antiochii.
Po przyjęciu wiary chrześcijańskiej został uczniem św. Pawła i towarzyszył mu w podróżach misyjnych.
Jest autorem dwóch ksiąg Nowego Testamentu – Ewangelii wg św. Łukasza i Dziejów Apostolskich. Napisał je na podstawie ustnych i spisanych relacji naocznych świadków życia Jezusa, dokumentów pierwotnego Kościoła oraz własnego dziennika podróży.
Wprost o sobie Łukasz nic nie pisze.
Jego udział w działaniach i wyprawach św. Pawła rozpoznajemy po użyciu zaimka „my” w opisie wydarzeń.
W ten sposób dowiadujemy się, że Łukasz uczestniczył w drugiej wyprawie misyjnej św. Pawła (lata 50–52 po Chr.) – na pewno od Troady.
Miasto to znajduje się w Azji Mniejszej, na terenie dzisiejszej Turcji.
Właśnie tam Paweł miał w nocy widzenie. Zobaczył Macedończyka, który błagał, by przybył do jego kraju. Macedonia leży już w Europie, po drugiej stronie Morza Egejskiego w stosunku do Azji Mniejszej.
Aby tam się dostać, trzeba było popłynąć statkiem. Podróż morska była wtedy dużo trudniejsza niż dzisiaj, pływano łodziami z żaglami. W czasie burz statki często tonęły, a ludzie ginęli. Jednak Paweł, a wraz z nim Łukasz podjęli to zadanie. Dlaczego zdecydowali się na tak niebezpieczne przedsięwzięcie?
Z ich zachowania poznajemy sposób, w jaki pierwsi chrześcijanie podejmowali ważne decyzje. Robili to po głębokiej modlitwie. Paweł był przekonany, że jego nocne widzenie pochodzi od Boga, że On pragnie, by opowiedział o Chrystusie w zupełnie nowym miejscu. Uwierzył, że Duch Święty posyła ich wszystkich właśnie tam – na nowy, nieznany im ląd.
Po podjęciu decyzji już nie wahali się, lecz wykorzystali swoją wiedzę i dostępne im środki transportu, aby wykonać zadanie, które powierzył im Bóg. Popłynęli statkiem do Samotraki, małej wyspy na Morzu Egejskim, a następnego dnia do Neapolu (obecna nazwa to Kavala) – portu, który znajduje się już w Macedonii.