Papieskie intencje

O G Ó L N A

ABY SZANOWANE BYŁY LUDY
TUBYLCZE, KTÓRYCH TOŻSAMOŚĆ,
A NAWET EGZYSTENCJA
SĄ ZAGROŻONE

Tak zwana kwestia ludów tubylczych stała się paląca na przełomie XX i XXI w. Badająca tę problematykę dr Hanna Schreiber z Instytutu Stosunków Międzynarodowych UW zwraca uwagę, że stało się to możliwe w epoce globalizacji, gdy zakończyły się wielkie procesy państwowotwórcze, a kwestia dekolonizacji została zamknięta.
Globalizacja cechuje się m.in. masowymi migracjami i niespotykanymi wcześniej możliwościami przepływu informacji. Dzięki temu ludy tubylcze dowiedziały się o sobie wzajemnie, co znalazło udokumentowanie w licznych opracowaniach, i zaczęły na różne sposoby dochodzenie swoich praw, również za pośrednictwem organizacji międzynarodowych. W 2007 r. została przyjęta przez ONZ Deklaracja praw ludów tubylczych.
Nie ma jednej i powszechnie przyjętej definicji, co rozumieć przez „ludy tubylcze”, nie ma także dokładnych danych, jak wielka jest to populacja. W dokumentach ONZ za ludy tubylcze uważa się takie, które mają historyczny związek z przedkolonialnymi społeczeństwami zamieszkującymi jakiś region geograficzny. Za ważne kryterium uznaje się fakt, że ludy te nie mają własnego narodowego państwa ani nie stanowią tym samym odrębnego narodu terytorialnego. Według danych szacunkowych ONZ na początku XXI w. populacja ta obejmuje ok. 350 mln ludzi żyjących w ponad 70 krajach świata.
Intencja modlitwy za ludy tubylcze jest o tyle istotna, że są one nadal dyskryminowane i marginalizowane. Jednym z powodów tego są zasoby surowcowe, które znajdują się na terenach zamieszkanych przez te ludy i które są celem zakusów wielkich korporacji światowych.