dla dzieci
Wszyscy jesteśmy dziećmi jednego Boga
Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie przeszkadzajcie im:
do takich bowiem należy królestwo Boże.
(Ewangelia wg św. Łukasza 18,16)
Kiedy Pan Jezus żył na ziemi, dzieci nie były traktowane przez dorosłych jak osoby ważne. Nie wiedziały za wiele, nie uważano ich za mądre, ich zdanie nie miało większego znaczenia. Apostołowie zabraniali nawet rodzicom przynoszenia dzieci do Jezusa, żeby nie zajmowały Mu czasu.
Sądzili, iż inne Jego zajęcia są bardziej istotne.
Tymczasem Jezus wyraźnie wyróżnił dzieci. Nie tylko pozwalał im przychodzić do Siebie, ale też wskazał je jako wzór dla pozostałych. Zachęcał, by były blisko Niego, nawet je wołał. Chciał im okazywać swoją miłość tak samo, a może jeszcze bardziej niż dorosłym.
Zawsze były i teraz także są dla Niego ważne. Pochwalił ufność, z jaką się do Niego zbliżały. Brał je na ręce, błogosławił im.
Powiedział, że do takich jak one należy królestwo Boże. Co to znaczy?
Sprawy Boże wydają nam się czasem odległe, niezrozumiałe, tak inne od tego, co przeżywamy na co dzień tu na ziemi. Często chcemy wszystko pojąć, wytłumaczyć, opanować rozumem… zamiast po prostu przyjąć. Tymczasem Bóg mówi do nas na różne sposoby właśnie dlatego, żeby każdy z nas zrozumiał. Odzywa się głosem rodziców, nauczycieli, sąsiadów, lecz również słowami przedszkolaka albo gestem niemowlęcia. Słychać Go w śpiewie ptaków, szumie wiatru, szemrzącej wodzie strumienia… Widzimy Jego uśmiech w blasku słońca i promieniach światła tańczących na szkle…
Jako dzieci jesteście dla nas, dorosłych, przykładem – ponieważ łatwiej dostrzegacie te cudowności świata, jesteście na nie wrażliwe.
I traktujecie je jak dobre dary od najlepszego Ojca, naszego Boga. Właśnie wy możecie innym o tym przypominać.
Wiele razy dorośli są przytłoczeni ciężarem obowiązków, trudami pracy i innych zadań. Tracą z oczu i przestają widzieć wokół siebie dobro i piękno, które pozostawia Bóg jako swoje ślady.
ILUSTRACJA ANNA GRYGLAS
Wy same także jesteście takimi śladami Boga. Radość i ufność dziecka to postawy, jakich możecie nas uczyć. Tego Jezus pragnie z naszej strony, ze strony każdego człowieka, dużego czy małego.
Dzień Dziecka obchodzimy tylko raz w roku. Jednak przez cały rok, przez wszystkie 365 dni jesteśmy dziećmi Bożymi – dziećmi jednego Boga. On każdego z nas pokochał i wybrał jako swoją córkę czy syna. Warto świętować to co dzień! Cieszmy się, ponieważ jesteśmy jedną rodziną! A Bóg, Pan wszechświata, troszczy się o swoich domowników, czyli o nas! Cały czas jesteśmy w Jego myślach, w Jego sercu – ty też!
Już teraz możesz „siadać Jezusowi na kolanach” i przytulać się do Niego.
On nigdy nikogo nie odpycha, przeciwnie, zawsze przyjmuje i przygarnia.
I ma dla ciebie to, co dla ciebie najlepsze… a w przyszłości pragnie ci ofiarować jeszcze więcej.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest (Pierwszy List św. Jana 3,2).
EWA CZERWIŃSKA
