Warto…

Bieg Pawła z Tarsu, czyli spotkania z grecką agonistyką to dowód, że teologia jest bardzo dynamiczną dziedziną.
Jest to książka dr Anny Rambiert-Kwaśniewskiej, wykładowczyni Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Ukazała się w serii „Archeolog czyta Biblię” Wydawnictwa TUM.
Publikacja rzuca światło na postać św. Pawła wychowanego w wielokulturowym Tarsie z niecodziennej perspektywy: ukazuje go jako znawcę greckiej kultury sportowej i obserwatora czterech głównych igrzysk sportowych: w Olimpii, Delfach, Nemei oraz Istmii. Książka składa się z dziewięciu rozdziałów. Pierwszych pięć dotyczy sportu: od stanu polskich badań nad sportem starożytnym poprzez ogólną tematykę starożytnego sportu greckiego (szczególnie miejsca sportu greckiego w starożytnym Izraelu), aż do skupienia się na zagadnieniach igrzysk.
Rozdziały od szóstego do ósmego dotyczą już bezpośrednio św. Pawła i roli, jaką odgrywał sport w jego życiu i pismach. Krótki rozdział dziewiąty poświęcony jest tematowi nagrody w igrzyskach greckich. Ciekawym dodatkiem do tekstu są zdjęcia dzieł sztuki greckiej oraz miejsc związanych z uprawianiem sportu w starożytności.
Autorka swobodnie porusza się w opisywanych zagadnieniach i interpretuje teksty św. Pawła wykorzystujące nawiązania do sportu. Książeczka jest doskonałym, bo prostym i treściwym zarazem, wstępem do tematyki sportu w starożytnej Grecji i sportowych nawiązań w listach św. Pawła.
Książkę można nabyć we wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej.
Dla trzech pierwszych Czytelników „Nowego Życia”, którzy przyjdą z kwietniowym jego numerem do księgarni, Wydawnictwo TUM po raz kolejny przygotowało miłą niespodziankę w postaci omawianej książki. Wraz z Wydawcą oraz Autorką zapraszam do odbioru i lektury.
Kto pierwszy, ten lepszy!

Ktoś może zapytać, co mają ze sobą wspólnego Homo Erectus, św. Jadwiga i rowery? Czy w ogóle znajdziemy jakiś wspólny mianownik? Otóż rozwiązanie tej zagadki jest bardzo proste – chodzi o niecodzienne miejsce, jakim jest Trzebnica! To urokliwe miasto skrywa bowiem niejedną tajemnicę. Jest to świetne miejsce na chwile skupienia i „duchowe spa”, ale również dla różnych form aktywności fizycznej. Miejsce przyjazne zarówno dla tych, którzy tu mieszkają, jak i tych, którzy wpadają przejazdem.
Trzebnica może się kojarzyć z różnymi osobami, rzeczami czy wydarzeniami. Na przykład Bieg Sylwestrowy to dla ludzi ze środowisk sportowych czas pożegnania starego roku. Dla kolarzy to miejsce wymagających treningów, a wszystko przez charakterystyczne ukształtowanie terenu.
O specyfice tego terenu stanowią Wzgórza Trzebnickie, zwane również Kocimi Górami – są to liczne wzniesienia przecięte asfaltem pomiędzy przepięknymi polami i terenami leśnymi. One właśnie stanowią scenerię dla Trzebnicy.
To nadzwyczaj malownicze miejsce znajduje się na trasie Wrocław–Poznań ok. 20 km od Wrocławia. Trzebnica znana jest również z sadów, które otulają ją niczym wielobarwna wstęga zmieniająca swoje kolory adekwatnie do pór roku, niczym naturalny kalendarz odznaczający kolejne dni.
Zbieracko-myśliwska grupa Homo Erectus (tj. człowiek wyprostowany) na tym terenie pojawiła się ok. 500 tys. lat temu. Jej przedstawiciele zajmowali się głównie polowaniami, o czym świadczą narzędzia, które zostały znalezione podczas wykopalisk archeologicznych. Polowali na łosie, szczupaki, nosorożce i bizony. Przed X w. okolice te były zamieszkane przez plemiona, które się gromadziły na tym terenie. Natomiast w XII w. powstała osada za sprawą możnowładcy ziemskiego Piotra Włostowica. Do dziś o tym okresie przypomina nam kościół św. Apostołów Piotra i Pawła.
Powstał on na miejscu, gdzie był pierwszy kościół z 1155 r., o czym świadczy bulla papieża Hadriana IV. Został on zbudowany dzięki fundacji Piotra Włostowica. To miejsce, od którego zaczyna się historia miasta. Wędrówkę po nim warto więc zacząć od niego. Niespełna 200 m od tego miejsca znajduje się trzebnicki Rynek. Na nim, oprócz okazałego ratusza z XIX w., wzniesionego w stylu eklektycznym, znajduje się wiele przestrzeni na spacer i miejsc na odpoczynek. Przedłużeniem Rynku jest promenada, która schodzi w dół miasta, doprowadzając nas na trzebnickie błonia.