Papieskie Intencje
Apostolstwa Modlitwy
listopad 2015
Na łamach „Nowego Życia” pragniemy zachęcić Czytelników
do włączenia się w formę apostolstwa dostępną każdemu, a jest nią modlitwa.
Idea Apostolstwa Modlitwy zrodziła się w XIX stuleciu we Francji wśród jezuitów i szybko znalazła
uznanie w Kościele powszechnym, w tym w Kościele w Polsce. Krajowy Sekretariat Apostolstwa
Modlitwy w Polsce znajduje się w Krakowie, ul. Kopernika 26, przy bazylice Najświętszego Serca
Jezusowego, w której posługują księża jezuici (strona internetowa: www.ampolska.co). Każdego roku
papież, który stoi na czele Apostolstwa Modlitwy, wyznacza na każdy miesiąc dwie intencje: ogólną,
dotyczącą problemów całego Kościoła, i misyjną, związaną z ewangelizacją.
O G Ó L N A
ABYŚMY UMIELI OTWORZYĆ SIĘ NA OSOBISTE SPOTKANIE I DIALOG ZE WSZYSTKIMI, NAWET Z TYMI, KTÓRZY MAJĄ INNE NIŻ MY PRZEKONANIA
W rzeczywistości współczesnego świata, naznaczonego pluralizmem w wielu wymiarach życia społeczno-kulturowego i religijnego, dialog uzyskuje swoje stałe i ważne miejsce. Trzeba przy tym mieć na uwadze, że panuje ogromny bałagan pojęciowy w rozumieniu dialogu, jak również trudności w jego praktycznej realizacji. Nie dziwi więc stwierdzenie ks. prof. Michała Hellera: „Żyjemy w czasach, w których tak dużo mówi się o dialogu, że już niewiele czasu pozostaje na to, aby go uprawiać”.
Można zatem pytać: Czy dialog jest Kościołowi potrzebny? Mimo „zmęczenia dialogiem” nie ma innej pokojowej metody rozwiązywania różnych problemów w skali międzynarodowej, lokalnej, także w Kościele. Od lat sześćdziesiątych XX w., czyli od pontyfikatu św. Jana XXIII i bł. Pawła VI (bardzo ważna jest w tym względzie encyklika Pawła VI Ecclesiam suam z 6 sierpnia 1964 r.), dialog stał się nie tylko wątkiem całego nauczania społecznego Kościoła, lecz także metodą jego praktycznego postępowania. Szczególne znaczenie ma tu pontyfikat św. Jana Pawła II, który powiedział w jednym z przemówień: „Zadaniem Kościoła jest zatem prowadzenie «dialogu zbawienia», zarówno we własnej wspólnocie, jak i na zewnątrz, tak aby wszyscy mogli dostrzec w nim «niezgłębione bogactwo Chrystusa» (Ef 3,8)”. Dlatego intencja modlitwy o umiejętność otwarcia się na mądry dialog jest tak ważna.
E W A N G E L I Z A C Y J N A / M I S Y J N A
ABY PASTERZE KOŚCIOŁA, Z GŁĘBOKĄ MIŁOŚCIĄ DLA POWIERZONEJ IM OWCZARNI, TOWARZYSZYLI JEJ W DRODZE I OŻYWIALI JEJ NADZIEJĘ
Teksty obrzędów zarówno w czasie święceń biskupich, jak i święceń prezbiteratu i diakonatu podkreślają wagę przyjętych obowiązków pasterskich i wynikających stąd powinności. Biskup podczas święceń kapłańskich wypowiada takie słowa pouczenia do kandydatów: „Rozważajcie prawo Boże, wierzcie w to, co przeczytacie, nauczajcie tego, w co uwierzycie, i pełnijcie to, czego innych będziecie nauczać”. I dalej: „Niech wasza nauka będzie pokarmem dla ludu Bożego, niech świętość waszego życia stanie się źródłem radości dla wyznawców Chrystusa”.
Tym pouczeniom i zachętom towarzyszy głęboka świadomość, że działalność ewangelizacyjna Kościoła musi być zakorzenia w modlitwie do Boga i otwarta na Jego łaskę. Kościół nie jest bowiem rodzajem instytucji samorządowej, a pasterze liderami czy sprawnymi menadżerami. Życie i działalność pasterzy muszą być przede wszystkim naznaczone miłością Chrystusa, aby ich serce biło miłością Pana Jezusa do potrzebujących zbawienia i poszukujących światła nadziei. Dlatego modlitwa za pasterzy Kościoła jest wciąż aktualna. Odnosi się to szczególnie do krajów misyjnych, gdzie trzeba przecierać ścieżki ewangelizacyjne i często pasterze zdani są na siebie. Sami muszą czerpać nadzieję i siłę od Jezusa Chrystusa, by dzielić ją z innymi.
KS. BOGDAN GIEMZA
